Όπως είναι γνωστό, η παλιά Καΐτσα ήταν κτισμένη κοντά στο Παλιόκαστρο, στο οποίο σώζονται ερείπια αρχαίου και ισχυρού τείχους. Σώζονται ακόμη τετράγωνες αίθουσες σκαλισμένες στο ΒΔ μέρος του κάστρου, καθώς και πολλά θραύσματα πήλινων αγγείων προπαντός γύρω από τη βρύση του κεραμαριού (κεραμιδαριού). Πολλές επίσης επιτύμβιες στήλες βρέθηκαν στο χώρο, που έγινε η νέα εγκατάσταση του χωριού, στη Μακρυά Ράχη. Ασφαλώς τα κατάλοιπα του πολιτισμού αυτού ανάγονται στην προχριστιανική εποχή, και μάλιστα στην εποχή των Δολόπων, που έζησαν πάνω από μία χιλιετία μέχρι τον 1ο π.χ. αιώνα, στα μέρη αυτά που άρχιζαν από τις παρυφές της λίμνης Ξυνιάδας και εκτείνονταν μέχρι την Αργιθέα των Αγράφων, την Αθαμανία, την Απεραντία, την Αιτωλία κλπ. Η αρχαία πόλη των Αγγειών ήταν μία από τις σημαντικότερες οχυρωμένες πόλεις των ΔΟΛΟΠΩΝ και η οποία εντοπίσθηκε από τον αρχαιολόγο Α.Αρβανιτόπουλο το 1911 στο Παλιόκαστρο, καθώς και από άλλους ερευνητές. Από τις επιγραφές των επιτύμβιων στηλών, που βρέθηκαν στην περιοχή του χωριού, επτά αναφέρει ο Θ.Καρατζάς στο βιβλίο του και εξ αυτών καταχωρούνται οι παρακάτω τρεις σύντομες :
«ΓΛΑΥΚΑ ΝΙΚΑCΙΒΟΥΛΟΥ ΑΜΦΙΣΤΡΑΤΟΣ»,
«ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟC ΑΥΤΟΒΟΥΛΟΥ ΕΥΒΟΥΛΟΝ….ΑΡΜΟΔΑΜΟΥ ΗΡΩΑ»
«ΕΥΤΥΧΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΕΥΤΥΧΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑC ENEKEN ΗΡΩΑ»
Η τελευταία βρισκόταν στη βρύση «Κατούρο» από όπου εκλάπη περί τα τέλη του 1980.
Στην ιστορία των Δολόπων αναφέρονται πολλοί αρχαίοι ιστορικοί, όπως : Στράβων, Θουκιδίδης, Διόδωρος Σικελιώτης, Ξενοφών κ.ά. Το βέβαιον είναι ότι η πόλις των ΑΓΓΕΙΩΝ βρισκόταν στην περιοχή της Καΐτσας, όπως επιβεβαίωσε (1934-1935) ο καθηγητής της αρχαιολογίας Α.Αρβανιτόπουλος, έπειτα από έρευνα στην περιοχή Παλιοχωρίου Καΐτσας και στη Ρεντίνα, στον φοιτητή του και συμπατριώτη μας, φιλόλογο λυκειάρχη Κώστα Τσεκούρα. Η πόλη αυτή των ΑΓΓΕΙΩΝ ήταν ή δεύτερη κατά σειρά οχυρωμένη πόλη των Δολόπων, από τις πλουσιότερες, η οποία καταστράφηκε από τους Αιτωλούς το 198 π.χ.
Απόδειξη ότι η δολοπική αυτή πόλη των ΑΓΓΕΙΩΝ ήταν πλούσια και ισχυρή, είναι το γεγονός ότι μόνη αυτή μπορούσε να στείλει αντιπρόσωπο ιερομνήμονα, ως εκπρόσωπο και όλης της Θεσσαλίας, στο Αμφικτιονικό Συνέδριο με ψήφο, κατά τα έτη 130-129 και 117-116 π.Χ. Πιθανολογείται μάλιστα ότι οι Αγγείες ήταν πρωτεύουσα των Δολόπων, γι' αυτό και οι Αιτωλοί, εκδικούμενοι τους Δόλοπες, αρκέστηκαν μόνον στην καταστροφή των Αγγειών το 198 π.Χ. και στη συνέχεια υποχώρησαν προς την Υπάτη.
Επίσης από επιτύμβια στήλη που διασώζεται στο Μουσείο Βόλου με επίγλυφη ωραία παράσταση τοξότη και την υπογραφή «Αγγειάτης Τοξότης» συμπεραίνουμε ότι οι Αγγειάτες διακρίνονταν για την ικανότητά τους ως τοξότες.
Όπως βεβαιώνουν οι αρχαίοι ιστορικοί Πτολεμαίος και Λίβιος, εδώ ήταν επίσης και η πόλη ΚΥΠΑΙΡΑ. Ενδεχομένως η Κύπαιρα να διαδέχθηκε τις Αγγείες μετά την καταστροφή τους το 198 π.Χ. ή να συνυπήρχαν.
Οι Αγγείες έλαβαν το όνομα από τα ωραία αγγεία, που κατασκευάζονταν στο κεραμαριό = κεραμιδαριό, γύρω από τη βρύση κάτω από το Παλιόκαστρο.
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο ο τόπος ονομαζόταν ΑΝΩΒΛΑΧΑ. Επί Τουρκοκρατίας ο τόπος ανήκε στο Πασαλίκι Ναυπάκτου από το 1499 και εξής.
Στο βιβλίο του Ν.Γεωργιάδη «Η Θεσσαλία, 1880», σελ. 326, η Καΐτσα κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ανήκε στο ανατολικό ΚΟΛΙ του Καζά των Αγράφων, ένα από τα τέσσερα στα οποία διαιρούνταν τότε τα Άγραφα, στο ΡΕΝΤΙΝΑ ΚΟΛΙ. Τα υπόλοιπα χωριά του Αν.Κόλι ήταν εκτός από την Καΐτσα, η Ρεντίνα, η Δρανίστα, η Γιαννιτσού, το Σμόκοβο, το Θραψίμι, ο 'Αγ. Ιωάννης, η Απιδιά, το Λακρέσι, η Φωτιάνα και η Πάπα.
Απόσπασμα από τη μελέτη του κ. Δημητρίου Γ. Κουτρούμπα (Διδάκτορα Ιστορίας, Γεν. Επιθεωρητή Μ.Ε.).
Το 1992 στον 5ο τόμο της εκδόσεως «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ».
